Wat hadden we een fijne zomervakantie in Dimaro. En wat een verrassing dat de skireis van DelftSki hier in januari naar toe zou gaan. En dus besloten we de kinderen een weekje alleen thuis te laten, om voor het eerst sinds jaren weer eens mee te gaan met de skireis.
Reisleider was zoals gebruikelijk Gerard Daman, al wenste hij aangesproken te worden met ‘ reislijder’. Prima, doen we. Als het maar gezellig gaat worden.
Vrijdagmiddag 18 januari werd iedereen verwacht op ‘de bekende opstapplaats’ ergens achter de T.U. wijk. Om 18.00 uur zou de bus vertrekken. We waren er ‘ruim op tijd’. Maar iemand moet de laatste zijn; wij namen die taak op ons. Nog voor 6 uur vingen onze chauffeurs de reis naar Italië aan, uitgezwaaid door lieve achterblijvers. Marjolein en Wenda kwamen al vlot met heerlijke cake de bus door, het verwennen was begonnen.
Na verschillende stops, koffie en een warme worst met mosterd dommelde iedereen in slaap. Ik heb mijn luchtbed opgeblazen, een plek onder Herman’s stoel gezocht en knorren maar. Iets voor 10 uur werden we keurig netjes voor het hotel afgezet. Voor velen een bekende plek, voor ons helemaal nieuw. Een aantal gingen meteen omkleden en een liftpas kopen om te gaan skiën, wij hielden het rustig en zijn de gehuurde ski’s gaan halen. Die stonden dankzij de fijne voorbereiding van Gerard als klaar. En toen zijn we al liftend naar Dimaro gegaan om te kijken hoe onze camping van afgelopen zomer erbij lag. Nou, dat was heel erg triest; een modderstroom heeft de hele camping en de omliggende woonwijk verwoest.
Het diner was een feestje; flessen wijn en water op tafel en 4 gangen lang smullen van Italiaanse gerechten! In de ochtend stond er een uitgebreid ontbijt voor ons klaar, met voor elk wat wils, al wilde een enkeling meer volkoren brood. Maar met een volle buik kon iedereen de piste op. Een gondel bracht ons naar boven waar zon en een adem benemend uitzicht op ons wachtte. Het was grappig om te zien hoe de groep zich in kleine groepjes had opgedeeld en iedereen z’n plekje had gevonden. Omdat ik niet wist of skiën met hielspoor mogelijk was hadden wij ons niet aangesloten. Het skiën lukte en de pijn was dragelijk. De sauna en wellness na de sneeuw waren geweldig! Wat een luxe, hier kunnen we wel aan wennen.
Het diner werd een gezellige Italiaanse chaos. Omdat niemand op dezelfde plek was gaan zitten, kwamen de bestelde gerechten niet op de juiste plek terecht en werden de obers en chefke helemaal wanhopig. Maar uiteindelijk verliet iedereen verzadigd de eetzaal.
Dag 2 was redelijk gelijk aan dag 1, al was de insteek anders. We zouden met Ria, Wenda, Corrie, Anton en Jaap mee gaan, maar kwamen er boven aan de lift achter dat we de verkeerde ski’s hadden gepakt. Dus wij terug naar het hotel (heel veel treden naar beneden, zowel bij de lift als in het hotel) waar onze ski’s nog stonden.
Tijdens het diner deelde Gerard de “gouden Griffel” uit aan degene die het meest hulpvaardig was geweest. Er werd flink gestreden om die eer wat de sfeer alleen maar ten goede kwam. Frits werd helaas onderuit geskied en hield een dag rust. Hij werd door Wim dermate goed gemasseerd dat hij verder op in de week de ski’s weer onder deed! En ook Wim kreeg de Gouden Griffel.
De rest van de week verliep geweldig. De zon liet zich iedere dag zien, de Bombardino’s smaakte steeds beter en skiën in een groepje is echt helemaal te gek!
Dank aan iedereen, zonder jullie was het niet zo gezellig en goed geweest!
Jodi