Nadat ik vele jaren samen met mijn man Peter in Oostenrijk heb geskied, kwam aan deze reisjes een einde omdat Peter te veel last kreeg van zijn lichaam (o.a. zijn knieën). Wat nu? Al tientallen jaren ben ik een zeer enthousiaste skiër en daar wilde ik graag mee doorgaan. Maar in mijn eentje? Geen optie. Gelukkig kende ik via het Vermeercentrum Alex van Leeuwen, die altijd enthousiaste verhalen had over de skireizen met Delftski. Dat leek mij ook wel wat. Op zijn aanraden ben ik lid van Delftski geworden en heb mij voor de skireis naar Folgarida aangemeld. Ik verheugde mij er zeer op, maar had wel zorgen over de busreis: het is mij nog nooit gelukt om in een bus of trein te slapen. Mij werd aangeraden om bij de apotheek een “hoestdrankje met het gele etiket” te halen. Hier zit een licht slaapmiddel in. Nou, ik hoefde er gelukkig niet van te hoesten, maar slapen deed ik ook niet. Het viel dus reuze mee dat ik niet al te moe was toen we in Folgarida arriveerden. Het hotel lag 50 meter van de piste. De skiruimte bleek 2 verdiepingen lager te liggen: trap af, hoek om, trap af, trap af, trap af, hoek om en nog een trap af. Die zouden we dus iedere morgen op moeten lopen! En de skilift lag ook een stuk hoger aan de weg. Gelukkig was er een roltrap in het liftgebouw.
Alhoewel het licht sneeuwde, gingen de meesten van ons na aankomst toch meteen skiën. Helaas kreeg ik de sleutel van mijn kamer als een van de laatsten, waardoor iedereen al weg was. Gelukkig had ik gezien welk skipak Piet V. aanhad, zodat ik die op de piste wellicht zou ontdekken. Het sneeuwde inmiddels behoorlijk, dus het zicht was belabberd. Na een 3-tal rondjes ontdekte ik het pak van Piet. Hij was met een aantal mensen lekker aan het skiën. Ik vroeg of ik mij bij hen aan mocht sluiten. Dat mocht en werd later zelfs door hen “geadopteerd”. Ik kende van de groep alleen Joke en Piet een beetje, omdat ik ooit een brommertje bij hen in Pijnacker had gekocht. Verder kende ik niemand. Bleek dat Teun en Wilma bijna mijn achterburen in Pijnacker zijn. Anneke en Ben wonen ook bij mij in de wijk. Wat een toeval! Truus en Koos bleken ook al in Pijnacker te wonen. Ik was in een gezellige Pijnackerse club verzeild geraakt. Er waren ook een paar exoten bij zoals Gerrit en Wil, Aad Blokland en Henk Haring die niet uit Pijnacker kwamen, maar die wel zorgden voor verhoging van de feestvreugde, want wat hebben we een plezier met elkaar gehad. Aad en Ben zetten de route uit en wij skieden er vrolijk achteraan. Toen na 2 dagen de zon ging schijnen en het warmer werd, verruilde ik mijn zeer herkenbare ski-jack voor een minder opvallend exemplaar. Mij werd in de cabinebaan fijntjes medegedeeld dat de club bij mijn adoptie blijkbaar vergeten was de adoptievoorwaarden te overhandigen, want een herkenbaar jack was wel erg handig om de groep in de gaten te houden, en dat zou nu een stuk lastiger worden. Sorry mensen!
Nadat de zon op woensdag de hele dag stralend had geschenen, kreeg ik helaas last van een koortslip. Toen ik in de lift mijn lip met een klein tubetje zalf insmeerde, werd mij hoopvol gevraagd of dat misschien secondenlijm was. Wishful thinking?!
Het hotel was overigens prima. Uitgebreid ontbijtbuffet en ’s avonds een 4-gangen diner. Beetje chaotische gang van zaken: per dag moest je op een keuzemenu aangeven welk van de 4 voor- en 4 hoofdgerechten je de volgende dag wilde hebben. En dan maar hopen dat je de dag erna je gemaakte keuze nog wist van de vele pastagerechten en andere onduidelijke gerechten. Het werd iedere avond een gezellige heksenketel. En de wijn was ook heerlijk. Zelfs zo lekker dat er op de laatste avond geen witte wijn meer was: wij hadden de hele voorraad weggewerkt.
Maar wat heb ik van deze reis genoten. We hebben fantastische sneeuw gehad en goed weer, vooral vanaf maandag. Dat Koos een ski is kwijtgeraakt was erg jammer en dat Piet en Koos dagenlang met elkaars helm hebben rondgeskied was zelfs hilarisch, maar verder was het perfect. Aad, Anneke, Ben, Gerrit, Henk, Koos, Joke, Piet, Teun, Truus, Wil en Wilma: bedankt voor jullie gezelschap en humor. Volgend jaar wil ik weer mee!
Jetty Timmermans